Gisteren was het zo ver. Samen met de BMW (Banjer, Miepie en Whiskey) zijn we naar Oslo gevlogen en nu zitten we in ons appartement bij te komen van de hectische tijd.
De afgelopen weken moesten we uiteraard alles inpakken (en ook veel weggooien) voor de verhuizing naar Oslo. Omdat de afstand niet met de auto snel te overbruggen is (wat normaal het geval is bij verhuizing binnen Nederland) moet echt alles ingepakt worden wat mee moet. Daarnaast moet alles op een paklijst worden bijgehouden voor de douane. Daar moet je iedere stoel, bank, tafel en per doos opschrijven wat er (globaal) inzit. Omdat die lijst al voor de verhuizing aanwezig moest zijn hebben we de laatste week gegeten van weggooi bordjes zodat we een goed beeld hadden van het aantal dozen en de paklijst zo volledig mogelijk konden opsturen.
Vrijdag 10 augustus was mijn laatste werkdag. De dag ervoor heb ik met wat collega’s gegeten en op de vrijdag middag was er nog een borrel. Het is altijd lastig om ergens weg te gaan vooral omdat ik er met veel plezier heb gewerkt.
Zaterdag 11 augustus hadden we familie en vrienden uitgenodigd voor een drankje. Het hele huis en een deel van de tuin zat vol en het was een gezellige avond. Het was goed om iedereen zo bij elkaar te hebben ook al reizen we niet af naar Verwegistan.
Op vrijdag 17 augustus ben ik samen met met mijn vader naar de dierenarts gegaan. De katten moesten nog ontwormt worden en gezondheidsverklaring moest worden opgesteld. Het was mij niet bekend wat de gezondheidsverklaring precies inhield maar dat blijkt een aantekening te zijn in het paspoort waarmee de dierenarts aangeeft dat het dier in goede conditie is. Ontwormen van de katten moet volgens de regels maximaal 10 dagen voor vertrek plaatsvinden. Daarnaast moeten ze binnen 7 dagen na aankomst weer ontwormt worden bij de dierenarts (in Oslo). Daarvoor hebben we al een afspraak gemaakt en de 29ste moeten ze langskomen.
Zaterdag 18 augustus kwam de verhuiswagen voorrijden. Omdat op zolder geen spullen stonden en de katten daar normaal slapen hebben we de katten tijdens het weghalen van de spullen daar gelaten. Binnen een paar uur was het huis leeg op enkele spullen na die niet meegingen. De verhuiswagen ging vervolgens terug naar Friesland om vervolgens dinsdag aan te komen in Oslo.
Maaike (mijn zus) had net die week ervoor haar sleutel gekregen van haar woning in Amsterdam. Zaterdag middag hebben we daarom de laminaat vloer uit de woning in Zaandam gehaald zodat ze het in haar huis kon neerleggen.
De nacht van zaterdag op zondag hebben we kamperend doorgebracht in ons lege huis. De koelkast bleef staan dus we hadden nog gekoeld drinken. Het gasfornuis was er ook nog maar zonder pannen kom je niet echt ver. Volgens mij hebben we pizza’s besteld met de opmerking “Graag voorsnijden ivm verhuizing”. Ze hadden er weggooi bestek bij gedaan zodat we het makkelijk konden opeten.
Zondag 19 augustus was het vroeg op staan. Al vroeg in de ochtend vlogen we richting Oslo. Helaas wat vertraging omdat er (resten) van een (dode) vogel in de vleugel van het vliegtuig zaten. Maar we waren op tijd om de sleutel in ontvangst te nemen (2 uur) alleen kwam daar tussen dat de persoon waarvan we het appartement huren de sleutel bij zijn vrouw in de auto had liggen. Die was pas om 6 uur terug. Gelukkig konden we onze spullen kwijt bij vrienden hier in Oslo zo’n 400 meter verder op en zijn we daarna maar in het park gaan liggen. Om 6 uur hebben we de sleutel in ontvangst genomen en kon de tweede kampeer sessie (dit keer 2 nachten) beginnen. In onze koffer hadden we een luchtbed meegenomen waarop we sliepen (en dat is niet comfortabel).
Dinsdag 21 augustus zou de verhuiswagen rond 8 uur zich moeten melden bij de douane in Oslo. Althans dat lieten ze ons de vorige dag weten. Alleen hadden ze wat vertraging onderweg en lukte het niet om daar om 8 uur te zijn. Om 10 uur kwamen de vrachtwagen bij ons appartement aan met de mededeling dat ze nog geen toestemming hadden gehad om te gaan lossen. De avond daarvoor was de vrachtwagen al door de scanner heen gegaan en was er zelf een hond door de spullen heen gegaan om te controleren op drugs. Er was uiteraard niets gevonden. Het was onduidelijk waarom de bevestiging tot lossen zo lang op zich moest laten wachten. Omdat wij het risico niet wilde lopen dat we halverwege het uitpakken alsnog de spullen moesten laten zien zijn we met de vrachtwagen naar het adres gereden dat op het douane formulier stond. Dat bleek een redelijk verlaten industrieterrein te zijn. In het kantoortje vonden we een man die niet begreep wat we kwamen doen. Pas toen we een telefoonnummer lieten zien, we waren eerder de ochtend gebeld door de douane omdat de waarde van de inboedel niet op het formulier stond, ging er een lampje bij hem branden. Hij ging bellen en kwam even later terug met de boodschap dat we maar buiten moesten wachten en als hij meer wist liet hij het ons weten. Het kwam er op neer dat we een extra schakel hadden gecreëerd tussen de douane en ons.
Na ander half uur wachten en verschillende poging op de aandacht te trekken dat we nog steeds zaten te wachten ging ik nog maar eens met de douane bellen. Maar terwijl ik in de wacht staat wordt een van de jongens van het verhuisbedrijf gebeld door de douane met de boodschap dat alles akkoord was en dat er gelost kon worden.
Omdat er een kleiner team aanwezig was van het verhuisbedrijf in Oslo duurde het lossen langer dan het laden maar rond half 6 was alles binnen en stond het redelijk op zijn plaats. Die nacht konden we gewoon weer in een bed slapen.
De volgende dag, woensdag, hebben we (nou vooral Monique) veel dozen uitgepakt zodat het aan het eind van de dag al een volledig ingericht huis hadden. Donderdag 23 augustus vlogen we weer terug naar Zaandam om te beginnen aan onze derde, en voorlopig laatste, kampeer sessie.
Vrijdag 24 augustus hebben we alle spullen die zich nog in het huis bevonden in de schuur gezet zodat deze maandag mee konden met grofvuil. De douchecabine met stenen rand in ons huis in Zaandam moest er nog uitgehaald worden omdat deze niet geaccepteerd werd door de woningbouw vereniging en wij het wel hadden overgenomen van de vorige bewoners. Maar na wat tegeltjes los te hebben gebikt kwam een en ander voorspoediger los dan gedacht. ‘s avond nog de buren gedag gezegd want de volgende dag moesten we weer vroeg opstaan omdat we tussen 9 uur / half 10 op Schiphol moesten zijn.
Zaterdag ochtend gingen we met twee auto’s (met Monique haar ouders, mijn ouders en Maaike) naar Schiphol zodat de drie benches mee konden waar de katten in zaten. Op Schiphol waren Jeroen en Ella nog langskomen om ons uit te zwaaien. Helaas hadden we maar weinig tijd voor ze (sorry daarvoor, maar we vonden het wel heel leuk dat jullie er waren) want het inchecken van de katten nam nogal wat tijd in beslag. De procedure was namelijk gewijzigd en voor de dame, die ons overigens heel vriendelijk hielp, was dit de eerste keer. Daar kwam nog eens bij dat de telefoonlijnen niet goed werkte waardoor niet direct de juiste personen bereikt konden worden.
Samenvattend wat het inchecken van de katten inhoud (voor al iemand ook wil gaan vliegen met huisdieren):
- Benches met kat worden stuk voor stuk gewogen en voorzien van bagage labels
- De paspoorten worden gecontroleerd (gegevens, inentingen en gezondheidsverklaring)
- De benches worden gecontroleerd of deze aan de eisen voldoen (onder ander dat het een metaal deurtje heeft waarbij de spijlen van het deurtje minimaal 1,5 cm in de bench zitten)
- Bij de balie “odd size bagages” moet je afrekenen voor het meenemen van de katten (3 x 75 euro)
- De bench wordt voorzien van stickers (deze kant boven, live animals en gegevens van huisdier zoals naam, adres en telefoonnummer in geval van nood)
- Aan de bench worden de kopieën van de paspoorten, hadden we vooraf gemaakt, gehangen inclusief gegevens van huisdier en verklaring dat bench en huisdier aan alle eisen voldoen volgens het grondpersoneel van KLM
- Tot slot moet je het dier afgeven bij de balie “odd size bagages”. Daar moet de kat ook uit de kennel gehaald worden (dat is dus gewoon in vertrekhal 2, houd je kat dus goed vast) omdat de kennel gecontroleerd moet worden (security check).
Aan het einde van het verhaal rijden ze met de katten weg en ga je zelf naar de security check toe. Omdat het zoveel tijd in beslag nam konden we nog maar heel kort afscheid nemen. Dat viel toch wel erg zwaar.
In het vliegtuig aangekomen vroegen we direct of ze konden bevestigen dat er drie katten aan boord waren en of de kachel aanstond. Dit werd direct gecontroleerd en even laten werd dit inderdaad bevestigd dat ze er lekker warm bij zitten.
Zo’n ander half uur later kwamen we op de luchthaven van Oslo aan. Omdat we op de laatste rij in het vliegtuig zaten moesten we even wachten voordat we deze konden verlaten. We zagen daarbij wel door het raampje dat er drie manden uit het ruim werden gehaald en in eentje zagen we Banjer bewegen.
Bij de bagage band moesten we wachten bij een deur waar de katten afgeleverd zouden worden. Zo’n 15 minuten later ging deze open en werden de drie kennels overhandigd. Banjer en Miepie waren redelijk actief en nieuwsgierig, Whiskey was helemaal weggekropen en kon wel 20 keer in de kennel. Op naar het moment waar ik het meeste tegen opzag, de douane van Oslo. Hoe lang zou dat gaan duren en welke problemen zouden we tegenkomen.
5 minuten later waren we buiten 
Bij de douane werden de paspoorten bekeken en met een scanner gecontroleerd of de code van de chip overeenkwam met het paspoort. Dat was allemaal in orde en daarna kun je gewoon weer verder… Dat is dus wel even wat anders dan op Schiphol.
We werden opgehaald met de auto door Edwin en die bracht ons vervolgens naar het appartement. Banjer, Whiskey en Miepie vervolgens losgelaten en een uur later lagen ze al weer te slapen. Het lijkt wel alsof ze hier al een tijdje wonen want van stress is weinig te merken. Nu moeten wij nog ontstressen… maar gelukkig is de verhuizing achter de rug.
