Het is al best een tijd geleden (bijna 2 maanden) dat we wat geblogged hebben. Dat is niet omdat we jullie vergeten zijn of omdat hier niets gebeurt. Het is meer dat de tijd voorbij vliegt. Maar daarom even een samenvatting van alles wat zo een beetje gebeurt is de laatste tijd.
Het laatste weekend van september hadden we de eerste logies op bezoek. Mijn ouders waren met het vliegtuig naar Oslo gekomen. Een hele belevenis want het was de eerste keer dat ze gingen vliegen. In het weekend dat ze hier waren we een tour door Oslo gedaan. Ook voor ons leuk want eigenlijk kennen we Oslo nog helemaal niet zo goed. Het was een erg leuk weekend maar voor dat ze het wisten stapte ze al weer hun huis binnen in Nederland.
Maandag 1 oktober was mijn eerste werkdag. Nu ben ik in Nederland al een paar keer van baan veranderd dus weet ik hoe het is om ergens anders te beginnen. Maar dan was de cultuur en de taal nog hetzelfde. Nu was ook dat anders en daar moet je toch even je plek in vinden. Met mijn drie weken Noorse cursus kwam ik nog niet zo ver. Ik had ook niet anders verwacht dus doe ik de gesprekken in het Engels (ja Nederlands praten vertikken ze 
Al kunnen ze wel het woord Kabouter (Plop))
Ik weet van de eerste weken werken dat het ook voor een groot deel jezelf vermaken is. Dat heb ik ook gehad bij de bedrijven in Nederland. Gelukkig kreeg ik in de tweede week al een opdracht. Ik moet voor het ministerie van Onderwijs (Utdanningsdirektoratet) de manier van inloggen aanpassen (met een SMS code) voor het systeem waar de examens staan opgeslagen. Iets waar ik niet in eerste instantie ervaring mee heb maar na wat inlezen had ik een mooie oplossing bedacht en was ik blij dat ik iets te doen had. Het is altijd zoeken voor beide partijen wat je aan elkaar hebt. En met een groot bedrijf is het ook soms zoeken naar de juiste contactpersoon maar gelukkig hebben we een interne MSN variant (of moet je tegenwoordig Whatsapp zeggen) waardoor je snel een vraag kan stellen aan je collega.
Wat erg gebruikelijk is voor de Noren (maar volgens mij ook in Nederland) is dat je een broodpakketje meeneemt voor de lunch (matpakke). Ik ben wellicht een beetje verwend met de kantine’s bij de Hema en Achmea want wat ik niet lekker vind is brood wat de hele dag al in een zakje of bakje zit. Maar gelukkig hebben we een kantine bij Evry en is de lunch tussen de 20 en 30 kronen (afhankelijk van wat die dag geserveerd wordt). Dus geen matpakke voor mij
Bij Utdanningsdirektoratet hebben ze ook een restaurant en de eerste keer dat ik daar ging eten dacht ik dat zijn schappelijke prijzen. 14 kronen voor een bordje pasta. Totdat ik bij de kassa kwam en daar een weegschaal stond. Het eten wordt gewogen en de prijs is per 100 gram. Kassa! De volgende keren schepte ik toch wat minder op.
Bij Evry hebben we ook een aantal zeer belangrijke meetings. Op vrijdagochtend 9 uur precies is het wafel overleg. Dan mag je zelf je Noorse wafel maken! Dat is iedere vrijdag. Het is dat we een gesloten trappenhuis hebben want de hele kantine ruikt naar wafels. Ook de eerste vrijdag van de maand is zeer belangrijk. Dan is de Fredagspils. Om 4 uur wordt er dan gestopt met werken en hebben we bier (voor 10 nok per stuk maar dat is veel goedkoper dan in een kroeg), pizza en pølse.
Voor de rest wordt er gewoon gewerkt hoor maar om jullie met die details op te schepen is natuurlijk niet zo interessant. Al wordt wel elke gelegenheid aangepakt om ergens een bijeenkomst te organiseren waar dan gratis eten wordt geserveerd en als er gratis bier is dan staan alle Noren in de rij. Ik kan bijvoorbeeld bijna iedere week wel naar een bijeenkomst over een of andere nieuwe techniek. Maar ik ben er nog niet helemaal uit of de Noren daar ook voor gaan. Ik vertelde een collega dat Nederlands bier drinken voor de gezelligheid, Noren drinken bier om het gezelliger te maken antwoordde hij. Ze worden inderdaad wat toegankelijker (al vind ik het allemaal meevallen) maar nadat er wat gedronken is spreken ze meer Engels met mij dan daarvoor (en ik denk dat ik beter Noors kan ik dat geval)
Het is nu bijna eind november en kerst staat hier al helemaal voor de deur. Overal kun je al weken kerst spullen kopen. Juleøl (kerstbier), julebrus (kerstfrisdrank), julekake (peperkoekjes), etc. Als je er geen kerst op zet als producent hoor je er niet bij. Ik ben erg benieuwd wat dat gaat worden in december. Met kerst gaan we een weekje op vakantie… naar Nederland!
Tsja en dan zit je dan al bijna 3 maanden in Oslo. Er is veel gebeurt maar achteraf gezien valt alles best mee. We hebben beide een permanent ID nummer, het salaris komt netjes binnen (rond de 15de), we betalen de rekeningen (al zijn dat er niet zoveel want alle belastingen zitten in de huur en zorgverzekering zit in belasting wat je afdraagt met je salaris). We draaien dus netjes mee met het Noorse systeem. Geen “ik vertrek” situaties met dat na 12 maanden klussen de vergunning nog steeds niet rond is en dat de stroom nu echt wordt afgesloten omdat de burgemeester je niet aardig vindt. We hebben zelf een Skype telefoon met Nederlands telefoonnummer waardoor het soms lijkt dat we gewoon naar een andere plaats in Nederland zijn verhuisd.
Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Want de taal is toch wel het grootste obstakel wat nog weggewerkt moet worden. Al kom je met Engels prima uit de voeten, er wordt toch Noors onderling gepraat tijdens de lunch. Dat is ook logisch en dat doen we in Nederland ook (al heb je dat bij voorhand niet in de gaten). Deze week ben ik begonnen met toch wat begin zinnen tegen mijn collega’s in het Noors te zeggen. Daarna moet ik vaak overstappen naar het Engels omdat ik het niet kan uitleggen anders maar als ze zelf dan Noors blijven praten kan ik dat al aardig verstaan.
Daarnaast ga ik nog steeds 2 avonden per week naar Noorse cursus. Daar moeten we soms een verhaaltje schrijven. Ik heb hieronder wat verhaaltjes ingescand die ik heb geschreven voor de Noorse les (inclusief de verbeteringen van de docente).
Een van de eerste teksten
Over een vakantie
In deze tekst maak ik een grappige fout. Ik schrijf dat ik mij klein voel ten opzichte van de boom maar ik schrijf klein voel op de boom. Een soort mein fahrrad ist kaputt zeggen tegen de duitse ANWB op de snelweg.
En nog een stukje over mijn frustraties van niet de taal kunnen spreken
Ik denk dat ik het hier bij ga laten. Er zijn vast veel meer dingen die ik zou kunnen vertellen maar in hoofdlijnen wilde ik overbrengen dat het goed gaat. Dat betekent niet dat we jullie daar in dat kleine kikkerlandje niet missen. Het is alleen dat we de afstand niet zo voelen (onder andere door Facebook) en we zijn ook beide tussendoor al een paar dagen naar Nederland geweest.
Hopelijk zal de volgende blog post wat sneller volgen!
Ha det bra!