Johan en Monique

Het is al best een tijd geleden (bijna 2 maanden) dat we wat geblogged hebben. Dat is niet omdat we jullie vergeten zijn of omdat hier niets gebeurt. Het is meer dat de tijd voorbij vliegt. Maar daarom even een samenvatting van alles wat zo een beetje gebeurt is de laatste tijd.

Het laatste weekend van september hadden we de eerste logies op bezoek. Mijn ouders waren met het vliegtuig naar Oslo gekomen. Een hele belevenis want het was de eerste keer dat ze gingen vliegen. In het weekend dat ze hier waren we een tour door Oslo gedaan. Ook voor ons leuk want eigenlijk kennen we Oslo nog helemaal niet zo goed. Het was een erg leuk weekend maar voor dat ze het wisten stapte ze al weer hun huis binnen in Nederland.

Maandag 1 oktober was mijn eerste werkdag. Nu ben ik in Nederland al een paar keer van baan veranderd dus weet ik hoe het is om ergens anders te beginnen. Maar dan was de cultuur en de taal nog hetzelfde. Nu was ook dat anders en daar moet je toch even je plek in vinden. Met mijn drie weken Noorse cursus kwam ik nog niet zo ver. Ik had ook niet anders verwacht dus doe ik de gesprekken in het Engels (ja Nederlands praten vertikken ze Al kunnen ze wel het woord Kabouter (Plop))

Ik weet van de eerste weken werken dat het ook voor een groot deel jezelf vermaken is. Dat heb ik ook gehad bij de bedrijven in Nederland. Gelukkig kreeg ik in de tweede week al een opdracht. Ik moet voor het ministerie van Onderwijs (Utdanningsdirektoratet) de manier van inloggen aanpassen (met een SMS code) voor het systeem waar de examens staan opgeslagen.  Iets waar ik niet in eerste instantie ervaring mee heb maar na wat inlezen had ik een mooie oplossing bedacht en was ik blij dat ik iets te doen had. Het is altijd zoeken voor beide partijen wat je aan elkaar hebt. En met een groot bedrijf is het ook soms zoeken naar de juiste contactpersoon maar gelukkig hebben we een interne MSN variant (of moet je tegenwoordig Whatsapp zeggen) waardoor je snel een vraag kan stellen aan je collega.

Wat erg gebruikelijk is voor de Noren (maar volgens mij ook in Nederland) is dat je een broodpakketje meeneemt voor de lunch (matpakke). Ik ben wellicht een beetje verwend met de kantine’s bij de Hema en Achmea want wat ik niet lekker vind is brood wat de hele dag al in een zakje of bakje zit. Maar gelukkig hebben we een kantine bij Evry en is de lunch tussen de 20 en 30 kronen (afhankelijk van wat die dag geserveerd wordt). Dus geen matpakke voor mij

Bij Utdanningsdirektoratet hebben ze ook een restaurant en de eerste keer dat ik daar ging eten dacht ik dat zijn schappelijke prijzen. 14 kronen voor een bordje pasta. Totdat ik bij de kassa kwam en daar een weegschaal stond. Het eten wordt gewogen en de prijs is per 100 gram. Kassa! De volgende keren schepte ik toch wat minder op.

Bij Evry hebben we ook een aantal zeer belangrijke meetings. Op vrijdagochtend 9 uur precies is het wafel overleg. Dan mag je zelf je Noorse wafel maken! Dat is iedere vrijdag. Het is dat we een gesloten trappenhuis hebben want de hele kantine ruikt naar wafels. Ook de eerste vrijdag van de maand is zeer belangrijk. Dan is de Fredagspils. Om 4 uur wordt er dan gestopt met werken en hebben we bier (voor 10 nok per stuk maar dat is veel goedkoper dan in een kroeg), pizza en pølse.

Voor de rest wordt er gewoon gewerkt hoor maar om jullie met die details op te schepen is natuurlijk niet zo interessant. Al wordt wel elke gelegenheid aangepakt om ergens een bijeenkomst te organiseren waar dan gratis eten wordt geserveerd en als er gratis bier is dan staan alle Noren in de rij. Ik kan bijvoorbeeld bijna iedere week wel naar een bijeenkomst over een of andere nieuwe techniek. Maar ik ben er nog niet helemaal uit of de Noren daar ook voor gaan. Ik vertelde een collega dat Nederlands bier drinken voor de gezelligheid, Noren drinken bier om het gezelliger te maken antwoordde hij. Ze worden inderdaad wat toegankelijker (al vind ik het allemaal meevallen) maar nadat er wat gedronken is spreken ze meer Engels met mij dan daarvoor (en ik denk dat ik beter Noors kan ik dat geval)

Het is nu bijna eind november en kerst staat hier al helemaal voor de deur. Overal kun je al weken kerst spullen kopen. Juleøl (kerstbier), julebrus (kerstfrisdrank), julekake (peperkoekjes), etc. Als je er geen kerst op zet als producent hoor je er niet bij.  Ik ben erg benieuwd wat dat gaat worden in december. Met kerst gaan we een weekje op vakantie… naar Nederland!

Tsja en dan zit je dan al bijna 3 maanden in Oslo. Er is veel gebeurt maar achteraf gezien valt alles best mee. We hebben beide een permanent ID nummer, het salaris komt netjes binnen (rond de 15de), we betalen de rekeningen (al zijn dat er niet zoveel want alle belastingen zitten in de huur en zorgverzekering zit in belasting wat je afdraagt met je salaris). We draaien dus netjes mee met het Noorse systeem. Geen “ik vertrek” situaties met dat na 12 maanden klussen de vergunning nog steeds niet rond is en dat de stroom nu echt wordt afgesloten omdat de burgemeester je niet aardig vindt. We hebben zelf een Skype telefoon met Nederlands telefoonnummer waardoor het soms lijkt dat we gewoon naar een andere plaats in Nederland zijn verhuisd.

Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Want de taal is toch wel het grootste obstakel wat nog weggewerkt moet worden. Al kom je met Engels prima uit de voeten, er wordt toch Noors onderling gepraat tijdens de lunch. Dat is ook logisch en dat doen we in Nederland ook (al heb je dat bij voorhand niet in de gaten). Deze week ben ik begonnen met toch wat begin zinnen tegen mijn collega’s in het Noors te zeggen. Daarna moet ik vaak overstappen naar het Engels omdat ik het niet kan uitleggen anders maar als ze zelf dan Noors blijven praten kan ik dat al aardig verstaan.

Daarnaast ga ik nog steeds 2 avonden per week naar Noorse cursus. Daar moeten we soms een verhaaltje schrijven. Ik heb hieronder wat verhaaltjes ingescand die ik heb geschreven voor de Noorse les (inclusief de verbeteringen van de docente).

Een van de eerste teksten

Over een vakantie
In deze tekst maak ik een grappige fout. Ik schrijf dat ik mij klein voel ten opzichte van de boom maar ik schrijf klein voel op de boom. Een soort mein fahrrad ist kaputt zeggen tegen de duitse ANWB op de snelweg.

 En nog een stukje over mijn frustraties van niet de taal kunnen spreken

Ik denk dat ik het hier bij ga laten. Er zijn vast veel meer dingen die ik zou kunnen vertellen maar in hoofdlijnen wilde ik overbrengen dat het goed gaat. Dat betekent niet dat we jullie daar in dat kleine kikkerlandje niet missen. Het is alleen dat we de afstand niet zo voelen (onder andere door Facebook) en we zijn ook beide tussendoor al een paar dagen naar Nederland geweest.

Hopelijk zal de volgende blog post wat sneller volgen!

Ha det bra!

 

Johan was vanavond naar norskkurs, dus ik was alleen thuis en ineens hoorde ik geklop op de deur. Omdat ik niemand verwachtte deed ik de deur een beetje aarzelend open. Er stond een man voor de deur en ik dacht eerst dat het een verkoper was, maar het bleek iemand van de Noorse overheid die kwam controleren of we wel een vergunning hadden voor onze televisie. Bij het invoeren van onze spullen hebben we aangegeven op het douaneformulier dat we een televisie meenamen (inclusief type nummer). We hadden alleen nog geen vergunning voor onze televisie.

Ik dacht eerst dat we een boete zouden krijgen maar dat was gelukkig niet zo. Het was allemaal geen probleem en de gegevens zijn opnieuw genoteerd. Maar net als vroeger in Nederland moet je hier kijk en luistergeld betalen (overigens is dat in Nederland in 2000 afgeschaft maar daarvoor is de eerste belastingschijf met 1,1 procent verhoogd). Kosten per jaar 2580 kronen (350 euro).  http://www.nrk.no/informasjon/lisens/1.8037439

Hadden we misschien toch onze televisie moeten inpakken in aluminiumfolie (zoals men deed op 1 april 1969): http://www.beleven.org/vandaag/1_april

Het is al weer een tijdje geleden dat ik wat geblogged hebt. September zit er bijna op. Nog een weekje en dan begint oktober en ga ik aan de slag bij mijn nieuwe baan.

De eerste woensdag van de maand (5 september) was ik naar de borrel avond van de Nederlandse club Oslo geweest (www.nlcoslo.com). Het was een erg gezellige avond en ook al is het alcohol prijzig “wij Nederlanders” willen toch elkaar graag wat geven dus de pitchers met bier werden verdeeld over de glazen. Er waren ook veel mensen die voor de eerste keer, net als mij, naar deze avond kwamen. Het was dus erg geslaagd!

Vrijdag 14 september had ik een afspraak bij de Service Center of Foreign Workers om mij in te schrijven in de gemeente Oslo. Doordat ik een afspraak had hoefde ik deze keer maar 10 minuten te wachten. Nadat ik een formulier met mijn gegevens had ingevuld kreeg ik een certificaat mee dat ik voor onbepaalde tijd in Oslo/Noorwegen mag blijven.

Mijn tijdelijk ID nummer (D-Nummer), welke ik inmiddels had gekregen, zal worden omgezet naar een permanent nummer. Je ID nummer begint met je geboortedatum maar bij een tijdelijk nummer wordt er bij het eerste getal iets opgeteld. Op deze manier is te herkennen dat het een tijdelijk nummer is omdat de dag (eerste gedeelte van je geboortedatum) boven de 31 uitkomt (maximaal aantal dagen in de maand). Nummers beginnende met een 4 of hoger worden daardoor niet geaccepteerd bij het aanvragen van bijvoorbeeld een telefoonabonnement.

Afgelopen donderdag (20 september) was alweer mijn laatste dag van mijn Noorse cursus. De drie weken zijn daarbij omgevlogen. Bij het begin vond ik het wat langzaam op gang komen maar aan het eind merkte je dat het toch behoorlijk intensief is om 4 dagen per week 3 uur met een vreemde taal bezig te zijn. Het moeilijkste vond ik dat je telkens een “letterlijke” Nederlandse vertaling probeert te zoeken maar dat is soms niet mogelijk. Daarnaast ben je je bewust dat je in een andere taal je beter kunt uitdrukken (grotere woordenschat) waardoor je ook grammaticale zaken als verleden tijd wil toepassen (wat niet bij de eerste cursus aan de orde kwam). Kleine kinderen blijken (vreemde) talen makkelijker te kunnen leren maar misschien komt dat wel doordat ze meer tevreden zijn met de kleine woordenschat die ze op dat moment hebben.
Dinsdag 25 september ga ik met de vervolg cursus verder. In plaats van 4 x per week gaat het naar 2 keer per week en dan op de avond (dinsdag en donderdagavond) zodat ik dit naast mijn werk kan doen.

Wij wonen langs de Akerselva rivier die door Oslo heen loopt. Donderdag ging ik na afloop van de cursus wat drinken. Daarna ging ik naar huis toe om te eten. Monique ging met collega’s eten. Terwijl ik thuis zat hoorde ik muziek op straat. Ik ging buiten kijken en zag dat langs de gehele rivier kaarsjes branden. Over een afstand van 8,5 km waren er verschillende optredens. Hieronder een filmpje (niet door mij gemaakt) en wat foto’s (wel door mij gemaakt en dat is ook wel te zien aan de kwaliteit).

  

Overdag ziet de rivier er zo uit:

  

 

Vrijdag (21 september) zijn we ‘s avonds naar het theater gegaan wat hier 100 meter van ons vandaan is (Det andre teatre). Er was een voorstelling in het Engels waarbij verschillende fantasie verhalen opnieuw werden nagespeeld met wat improvisatie. Ik denk dat er zo’n 50 mensen in het theater passen (misschien wat meer) en het zijn ook geen luxe stoelen waar je op zit. De voorstelling was vaag maar ook erg leuk.

Voor de rest gaat alles zijn gangetje. Boodschappen doen kost nog steeds wel wat tijd omdat je toch blijft zoeken waar bepaalde producten staan en ik de indeling van de supermarkt onlogisch vind. Waarom staan zoetjes bij de koffie maar suiker niet. Ook moet je op zaterdag voor 6 uur boodschappen doen als je nog bier in huis wilt halen want alcohol mag maar tot een bepaalde tijd worden verkocht.

 

Als je benieuwd bent naar hoe bepaalde zaken gaan in Oslo, laat dan even een berichtje achter. Dan kan ik er wellicht wat over vertellen of het uitzoeken

In Oslo zijn ze deze zomer begonnen met afval scheiden om bepaalde milieu doelstellingen te halen. Het verschil met Nederland is dat je geen groene en zwarte bak heb. Hier gaat afval scheiden door het in aparte zakken te doen.

Bij de supermarkt kun je gratis groene en blauwe zakken halen. In de groene zakken gaat de GFT en in de blauwe zakken gaat plastic. Overig afval gaat in een normale vuilniszak of in een tasje van de winkel. De verschillende kleuren zakken stop je vervolgens in dezelfde container.

Papier wordt hier ook gescheiden, daarvoor staat een aparte container buiten. Overigens mag bij het papier ook de drink pakken van bijvoorbeeld de melk.

Op heel veel flesjes zit statiegeld. In Nederland heb je dat alleen op de 1 of 1,5 liter flessen en flesjes bier, hier zit ook statiegeld op blikjes drinken en kleine PET flessen van 0,5 liter.

Om een en ander te promoten hebben ze in Oslo een tijdje reclame posters opgehangen van Bagsy de posekongen (de tassen/zakkenkoning). Heb alleen het idee dat die posekongen hele andere dingen doet met zijn “Little green bag”…

Jeg heter Johan. Jeg kommer fra Nederland, men nå bor jeg i Oslo.
Jeg snakker nederlandsk og engelsk. Jeg snakker også litt norsk, men ikke så mye.
Jeg skriver på blogg.

Zo de eerst anderhalve week zit er op. Nu tellen we nog op maar dat zal op een gegeven moment ook niet meer gebeuren als het leven wat standaard gaat worden.

Afgelopen week was het voornamelijk bijkomen, uitpakken en naar de Ikea. Omdat we geen auto hebben gingen we met de bus naar Ikea en hebben we onder andere een logeerbed besteld wat de volgende dag (donderdag) werd bezorgd. Afgelopen weekend moest Monique naar een conferentie in Munchen en ik heb mij bezig gehouden met het in elkaar zetten van de bouwpakketten.

 

Woensdag moesten we nog (om het officieel netjes af te ronden) langs de dierenarts om de katten te laten ontwormen (dat moet 7 dagen na aankomst). Dierenarts is ongeveer een kilometer lopen maar drie van die kleine draagmandjes wordt na een tijdje toch zwaar (vooral als ze niet stil zitten). Het was handiger geweest om ze in een zo’n grote kennel te stoppen en die met wieltjes naar de dierenarts te trekken. Ontworming gaat in Noorwegen gewoon door wat te druppelen op de vacht en niet met een pilletje, wat weer mee valt.

Vrijdag heb ik ook een simkaart gehaald met prepaid Noors nummer bij mijn “buitenlandse” vrienden Lebara. In Nederland is dat nogal populair bij arabisch klanten. Hier in Noorwegen ben ik ook buitenlander dus schaar ik mij bij de Polen en Bulgaren om netjes in de rij te staan voor een simkaartje. Ik kan nu dus goedkoper bellen binnen Noorwegen (0,99 kronen per minuut dus dat is zo’n 13 cent).

Zaterdag was er in het centrum van Oslo open dag van de luchtmacht. Ze bestaan 100 jaar en boven de stad waren verschillende luchtshows. Het was erg mooi weer en het gaf mij mooi de gelegenheid om op de fiets Oslo wat te verkennen. Alleen is mijn fiets uit Nederland niet helemaal geschikt voor het wegtype hier (hoogteverschil en telkens stoep op en af)

 

Maandag begon ik met mijn cursus Noors. Ik volg een beginners cursus Noors voor 3 weken, 4 dagen in de week. Per dag heb ik 4 lesuren (das 4 x 45 minuten = 3 uur) les. Ik heb er nu twee dagen opzitten en tot nu gaat het allemaal goed. Ik heb wat moeite met jeg (ik) omdat je dat uitspreekt als jij. Dat gaat natuurlijk mis in mijn hoofd. Zij (enkelvoud) is hun en dat doet me denken aan “hunnie doen dat” en dat gaat ook weer mis
Qua grammatica heb ik het voordeel dat dat weer veel op het nederlands lijkt (volgorde van onderwerp en werkwoord). De vervoeging in de tegenwoordig tijd is wel een stuk eenvoudiger dan in het Nederlands, voor alle persoonsvormen is dat gelijk. Dus:

Jeg skriver – Ik schrijf
Du skriver – Jij schrijft
Han skriver – Hij schrijft
Hun skriver – Zij schrijft
Vi skriver – Wij schrijven
Dere skriver – Jullie schrijven
De skriver – Zij schrijven

Iets ontkennends opschrijven staat ook wel een beetje raar (niet = ikke) maar als je dat eenmaal weet valt het op dat je al een stuk meer begrijpt van de verbodsborden – Bor du i Zaandam? Nei, jeg bor ikke i Zaandam.

Buiten de Noorse cursus heb ik ook vandaag gebeld met de belastingdienst (skatteetaten) om te vragen of mijn belastingkaart al klaar was en nog belangrijker een Noors ID nummer zodat ik een bankrekening kan openen. Ik blijk in het systeem te zitten (gelukkig ze hebben mij geaccepteerd) met een tijdelijk ID nummer en mijn belastingkaart wordt binnen een week opgestuurd. Als je geen belastingkaart hebt (die je bij je werkgever inlevert) dan wordt standaard 50% belasting geheven op je inkomen. Op de belastingkaart sta je ingedeeld in een bepaald belastingtarief wat een stuk lager is dan 50%.
Na afloop van het gesprek kreeg ik een SMS. Of ik het gesprek een cijfer kon geven van 1 (svært dårlig) tot 6 (svært bra). Lijkt toch een beetje op: leuker kunnen we het niet maken

Tot slot nog een waarschuwing! Ravigottesaus ziet er heel anders uit en smaakt ook heel anders. Meer naar mosterd!

Ha det bra!

Gisteren was het zo ver. Samen met de BMW (Banjer, Miepie en Whiskey) zijn we naar Oslo gevlogen en nu zitten we in ons appartement bij te komen van de hectische tijd.

De afgelopen weken moesten we uiteraard alles inpakken (en ook veel weggooien) voor de verhuizing naar Oslo. Omdat de afstand niet met de auto snel te overbruggen is (wat normaal het geval is bij verhuizing binnen Nederland) moet echt alles ingepakt worden wat mee moet. Daarnaast moet alles op een paklijst worden bijgehouden voor de douane. Daar moet je iedere stoel, bank, tafel en per doos opschrijven wat er (globaal) inzit. Omdat die lijst al voor de verhuizing aanwezig moest zijn hebben we de laatste week gegeten van weggooi bordjes zodat we een goed beeld hadden van het aantal dozen en de paklijst zo volledig mogelijk konden opsturen.

 

Vrijdag 10 augustus was mijn laatste werkdag. De dag ervoor heb ik met wat collega’s gegeten en op de vrijdag middag was er nog een borrel. Het is altijd lastig om ergens weg te gaan vooral omdat ik er met veel plezier heb gewerkt.

Zaterdag 11 augustus hadden we familie en vrienden uitgenodigd voor een drankje. Het hele huis en een deel van de tuin zat vol en het was een gezellige avond. Het was goed om iedereen zo bij elkaar te hebben ook al reizen we niet af naar Verwegistan.

Op vrijdag 17 augustus ben ik samen met met mijn vader naar de dierenarts gegaan. De katten moesten nog ontwormt worden en gezondheidsverklaring moest worden opgesteld. Het was mij niet bekend wat de gezondheidsverklaring precies inhield maar dat blijkt een aantekening te zijn in het paspoort waarmee de dierenarts aangeeft dat het dier in goede conditie is. Ontwormen van de katten moet volgens de regels maximaal 10 dagen voor vertrek plaatsvinden. Daarnaast moeten ze binnen 7 dagen na aankomst weer ontwormt worden bij de dierenarts (in Oslo). Daarvoor hebben we al een afspraak gemaakt en de 29ste moeten ze langskomen.

Zaterdag 18 augustus kwam de verhuiswagen voorrijden. Omdat op zolder geen spullen stonden en de katten daar normaal slapen hebben we de katten tijdens het weghalen van de spullen daar gelaten. Binnen een paar uur was het huis leeg op enkele spullen na die niet meegingen. De verhuiswagen ging vervolgens terug naar Friesland om vervolgens dinsdag aan te komen in Oslo.

    

Maaike (mijn zus) had net die week ervoor haar sleutel gekregen van haar woning in Amsterdam. Zaterdag middag hebben we daarom de laminaat vloer uit de woning in Zaandam gehaald zodat ze het in haar huis kon neerleggen.

De nacht van zaterdag op zondag hebben we kamperend doorgebracht in ons lege huis. De koelkast bleef staan dus we hadden nog gekoeld drinken. Het gasfornuis was er ook nog maar zonder pannen kom je niet echt ver. Volgens mij hebben we pizza’s besteld met de opmerking “Graag voorsnijden ivm verhuizing”. Ze hadden er weggooi bestek bij gedaan zodat we het makkelijk konden opeten.

Zondag 19 augustus was het vroeg op staan. Al vroeg in de ochtend vlogen we richting Oslo. Helaas wat vertraging omdat er (resten) van een (dode) vogel in de vleugel van het vliegtuig zaten. Maar we waren op tijd om de sleutel in ontvangst te nemen (2 uur) alleen kwam daar tussen dat de persoon waarvan we het appartement huren de sleutel bij zijn vrouw in de auto had liggen. Die was pas om 6 uur terug. Gelukkig konden we onze spullen kwijt bij vrienden hier in Oslo zo’n 400 meter verder op en zijn we daarna maar in het park gaan liggen. Om 6 uur hebben we de sleutel in ontvangst genomen en kon de tweede kampeer sessie (dit keer 2 nachten) beginnen. In onze koffer hadden we een luchtbed meegenomen waarop we sliepen (en dat is niet comfortabel).

 

Dinsdag 21 augustus zou de verhuiswagen rond 8 uur zich moeten melden bij de douane in Oslo. Althans dat lieten ze ons de vorige dag weten. Alleen hadden ze wat vertraging onderweg en lukte het niet om daar om 8 uur te zijn. Om 10 uur kwamen de vrachtwagen bij ons appartement aan met de mededeling dat ze nog geen toestemming hadden gehad om te gaan lossen. De avond daarvoor was de vrachtwagen al door de scanner heen gegaan en was er zelf een hond door de spullen heen gegaan om te controleren op drugs. Er was uiteraard niets gevonden. Het was onduidelijk waarom de bevestiging tot lossen zo lang op zich moest laten wachten. Omdat wij het risico niet wilde lopen dat we halverwege het uitpakken alsnog de spullen moesten laten zien zijn we met de vrachtwagen naar het adres gereden dat op het douane formulier stond. Dat bleek een redelijk verlaten industrieterrein te zijn. In het kantoortje vonden we een man die niet begreep wat we kwamen doen. Pas toen we een telefoonnummer lieten zien, we waren eerder de ochtend gebeld door de douane omdat de waarde van de inboedel niet op het formulier stond, ging er een lampje bij hem branden. Hij ging bellen en kwam even later terug met de boodschap dat we maar buiten moesten wachten en als hij meer wist liet hij het ons weten. Het kwam er op neer dat we een extra schakel hadden gecreëerd tussen de douane en ons.

Na ander half uur wachten en verschillende poging op de aandacht te trekken dat we nog steeds zaten te wachten ging ik nog maar eens met de douane bellen. Maar terwijl ik in de wacht staat wordt een van de jongens van het verhuisbedrijf gebeld door de douane met de boodschap dat alles akkoord was en dat er gelost kon worden.

Omdat er een kleiner team aanwezig was van het verhuisbedrijf in Oslo duurde het lossen langer dan het laden maar rond half 6 was alles binnen en stond het redelijk op zijn plaats. Die nacht konden we gewoon weer in een bed slapen.

De volgende dag, woensdag, hebben we (nou vooral Monique) veel dozen uitgepakt zodat het aan het eind van de dag al een volledig ingericht huis hadden. Donderdag 23 augustus vlogen we weer terug naar Zaandam om te beginnen aan onze derde, en voorlopig laatste, kampeer sessie.

Vrijdag 24 augustus hebben we alle spullen die zich nog in het huis bevonden in de schuur gezet zodat deze maandag mee konden met grofvuil. De douchecabine met stenen rand in ons huis in Zaandam moest er nog uitgehaald worden omdat deze niet geaccepteerd werd door de woningbouw vereniging en wij het wel hadden overgenomen van de vorige bewoners. Maar na wat tegeltjes los te hebben gebikt kwam een en ander voorspoediger los dan gedacht. ‘s avond nog de buren gedag gezegd want de volgende dag moesten we weer vroeg opstaan omdat we tussen 9 uur / half 10 op Schiphol moesten zijn.

Zaterdag ochtend gingen we met twee auto’s (met Monique haar ouders, mijn ouders en Maaike) naar Schiphol zodat de drie benches mee konden waar de katten in zaten. Op Schiphol waren Jeroen en Ella nog langskomen om ons uit te zwaaien. Helaas hadden we maar weinig tijd voor ze (sorry daarvoor, maar we vonden het wel heel leuk dat jullie er waren) want het inchecken van de katten nam nogal wat tijd in beslag. De procedure was namelijk gewijzigd en voor de dame, die ons overigens heel vriendelijk hielp, was dit de eerste keer. Daar kwam nog eens bij dat de telefoonlijnen niet goed werkte waardoor niet direct de juiste personen bereikt konden worden.

 

Samenvattend wat het inchecken van de katten inhoud (voor al iemand ook wil gaan vliegen met huisdieren):

• Benches met kat worden stuk voor stuk gewogen en voorzien van bagage labels
• De paspoorten worden gecontroleerd (gegevens, inentingen en gezondheidsverklaring)
• De benches worden gecontroleerd of deze aan de eisen voldoen (onder ander dat het een metaal deurtje heeft waarbij de spijlen van het deurtje minimaal 1,5 cm in de bench zitten)
• Bij de balie “odd size bagages” moet je afrekenen voor het meenemen van de katten (3 x 75 euro)
• De bench wordt voorzien van stickers (deze kant boven, live animals en gegevens van huisdier zoals naam, adres en telefoonnummer in geval van nood)
• Aan de bench worden de kopieën van de paspoorten, hadden we vooraf gemaakt, gehangen inclusief gegevens van huisdier en verklaring dat bench en huisdier aan alle eisen voldoen volgens het grondpersoneel van KLM
• Tot slot moet je het dier afgeven bij de balie “odd size bagages”. Daar moet de kat ook uit de kennel gehaald worden (dat is dus gewoon in vertrekhal 2, houd je kat dus goed vast) omdat de kennel gecontroleerd moet worden (security check).

Aan het einde van het verhaal rijden ze met de katten weg en ga je zelf naar de security check toe. Omdat het zoveel tijd in beslag nam konden we nog maar heel kort afscheid nemen. Dat viel toch wel erg zwaar.

In het vliegtuig aangekomen vroegen we direct of ze konden bevestigen dat er drie katten aan boord waren en of de kachel aanstond. Dit werd direct gecontroleerd en even laten werd dit inderdaad bevestigd dat ze er lekker warm bij zitten.

Zo’n ander half uur later kwamen we op de luchthaven van Oslo aan. Omdat we op de laatste rij in het vliegtuig zaten moesten we even wachten voordat we deze konden verlaten. We zagen daarbij wel door het raampje dat er drie manden uit het ruim werden gehaald en in eentje zagen we Banjer bewegen.

Bij de bagage band moesten we wachten bij een deur waar de katten afgeleverd zouden worden. Zo’n 15 minuten later ging deze open en werden de drie kennels overhandigd. Banjer en Miepie waren redelijk actief en nieuwsgierig, Whiskey was helemaal weggekropen en kon wel 20 keer in de kennel. Op naar het moment waar ik het meeste tegen opzag, de douane van Oslo. Hoe lang zou dat gaan duren en welke problemen zouden we tegenkomen.

5 minuten later waren we buiten Bij de douane werden de paspoorten bekeken en met een scanner gecontroleerd of de code van de chip overeenkwam met het paspoort. Dat was allemaal in orde en daarna kun je gewoon weer verder… Dat is dus wel even wat anders dan op Schiphol.

We werden opgehaald met de auto door Edwin en die bracht ons vervolgens naar het appartement. Banjer, Whiskey en Miepie vervolgens losgelaten en een uur later lagen ze al weer te slapen. Het lijkt wel alsof ze hier al een tijdje wonen want van stress is weinig te merken. Nu moeten wij nog ontstressen… maar gelukkig is de verhuizing achter de rug.

   

Sinds we terug zijn in Nederland zijn we voornamelijk bezig geweest met opruimen en spullen verkopen. Dat gaat aardig goed en we krijgen steeds meer overzicht over de spullen (zooi) die we hebben.

Buiten opruimen en verkopen was het ook belangrijk om voorbereidingen te treffen voor het meenemen van onze BMW naar Oslo. Nee geen auto… maar onze drie 3 katten: Banjer, Miepie en Whiskey. Op verschillende websites hebben we informatie ingewonnen over wat we allemaal moeten regelen om ze mee te nemen naar Noorwegen. Opzich is het wel te overzien.

Belangrijk is dat de katten zijn ingeent tegen hondsdolheid (rabies). Deze inenting moet minimaal 21 dagen voor vertrek gegeven zijn. 17 juli zijn we daarom naar de dierenarts geweest om de inentingen te halen. Buiten de inentingen hebben we ook de dierenpaspoorten in orde laten maken. Enkel Miep had een paspoort, de andere twee niet. In het paspoort worden de inentingen bijgehouden en staat ook het chipnummer. Het is ook een voorwaarde dat je kat gechipt is. Dat was bij ons al het geval maar voor de zekerheid toch even de chips laten controleren. Bij Whiskey lukte het niet meer om deze te vinden en daarom heeft hij een nieuwe chip gekregen. Nu maar hopen dat hij niet met twee codes gescant wordt bij de douane in Oslo…

Op 18 augustus komt de verhuiswagen, de 19de vliegen we naar Oslo (zonder katten). De verhuiswagen komt de 20ste/21ste aan in Oslo. Dan hebben we nog twee dagen om de spullen een plekje te geven want de 23ste vliegen we weer terug (naar een leeg huis) om de katten op te halen. Zaterdag 25 augustus vliegen we dan met de katten weer naar Oslo.

Vliegtickets regelen en vervoer van de katten met KLM zorgde nog voor een kansloos “Ik Vertrek” moment. Dat is zo’n moment in het tv programma waarbij er iets doms gebeurt waarbij je denkt hadden ze dat van te voren niet kunnen bedenken. Telefonisch hadden we tickets gereserveerd en doorgeven dat we 3 katten willen meenemen in het ruim. Daarbij moet je aangeven hoe groot de kennels zijn die je meeneemt en wat het gewicht per kennel inclusief kat wordt. Uhhh we hebben nog geen kennels dus hoe groot moeten die zijn. Op internet is een berekening te vinden waarmee je kan bepalen hoe groot de kennel minimaal moet zijn (http://www.iata.org/whatwedo/cargo/live_animals/Pages/pets.aspx). Het komt er kort op neer dat de kat moet kunnen zitten en staan zonder zijn hoofd te stoten. Banjer, onze grootste kat, opgemeten is 40 centimeter hoog. Dus een kennel van 68 x 51 x 48 voldoet. Dit is ook de kleinste kennel die is toegestaan op deze vlucht. Conclusie: alle drie krijgen ze een kennel van deze omvang waar Miep wel 10 keer inpast :). Nog snel even de katten wegen (met behulp van de Wii) en alle informatie een half uurtje later doorgeven. Tijdens het doorgeven werd bevestigd dat de katten inderdaad mee konden. Helemaal top dus!

Nu nog de kennels bestellen. Via internet vonden we mooie kennels voor een schappelijke prijs. Enkel de maten wijken iets af: 72 x 52 x 51. Maar gewicht van de kennel blijft gelijk. Afgelopen zaterdag toch even bellen met KLM. Volgens de medewerkster was dit geen probleem maar werden de nieuwe maten wel doorgeven en moest het opnieuw bevestigd worden.  Volgende dag even terugbellen om te kijken of meenemen van de katten weer bevestigd is.

Of de katten mee mogen kun je ook online zien. Dus voordat we gingen bellen even gekeken via Manage mijn Boeking. Resultaat: geen resultaten op dit boekingsnummer gevonden. Wat!?!? Direct KLM bellen. De k atten waren bevestigd enkel we hadden onze reservering van onze eigen tickets nooit bevestigd. Daardoor was de boeking weer geannuleerd. We hebben dus in een week tijd 3 keer gebeld met KLM en geen een medewerker herinnerde ons dat we onze reservering moesten bevestingen!!! Dit was dus het “Ik vertrek” domper moment  Gelukkig kon dezelfde boeking (tegen zelfde tarief) worden aangemaakt en controleerde de persoon direct even of vervoer van de katten bevestigd kon worden. Deze kwam meteen door en daardoor was de boeking weer in orde. Direct naar Schiphol gereden om onze tickets te betalen omdat dit niet online kon.

Wat staat er nu nog op het BMW programma:

• Ontworming door dierenarts maximaal 10 dagen voor vertrek. Dat moet opgenomen worden in paspoort
• Laten opstellen van gezondheidsverklaringen in het engels door de dierenarts
• Bij aankomst in Noorwegen moeten ze langs de douane voor controle
• Binnen 7 dagen na aankomst moeten ze nogmaals een ontwormingskuur krijgen door een Noorse dierenarts

Het is nu nog een krappe drie weken tot de verhuiswagen komt. Monique is al vrij, morgen is haar afscheid op het werk, en mijn laatste werkdag is 10 augustus. Allemaal momenten waarbij je toch even stilstaat waar je nu eigenlijk mee bezig bent.

 

Ja ja het is zo waar mooi weer vandaag in Oslo. Na een hele week regen hebben we vandaag zon en is het zo’n 20 graden, heerlijk! Het was een drukke en vermoeiende week, maar we hebben veel kunnen regelen; een (tijdelijk) Noors ID-nummer; een belastingkaart, een bankrekening en het belangrijkste, een appartement.

Vandaag hadden we tijd om een beetje uit te rusten en dat hebben we gedaan bij Sognsvann, een meer aan de rand van Oslo (zie foto). Je gaat een kwartiertje met de metro en vervolgens ben je midden in de natuur!  Na lekker even in de zon te hebben gelegen, hebben we de middag afgesloten met een echte Noorse wafel.

Morgen weer terug naar Nederland. Het voelt gek; aan de ene kant heb je het gevoel weer naar huis te gaan maar aan de andere kant weet je dat over iets meer dan een maand Oslo het nieuwe thuis is….

Vandaag hebben we ons huurcontract getekend. Dus we hoeven niet onder de brug te slapen die vlak bij het appartement is

Het was best een stressvolle week. We hadden vooraf al gekeken op www.finn.no en daar zelfs een advertentie op geplaatst dat we woonruimte zochten. Maar op het moment dat je de woningen gaat bekijken valt het aanbod toch tegen.

Zo hebben we een woning bezocht die in een kelder bleek te zitten (lekker weinig licht) en een woning waar een extra deur in zat naar het deel van de eigenaar (enkel te openen door de eigenaar, sta je net te douchen komt ze binnen…). Veel woonruimte in Oslo is in een deel van de woning wat verhuurd wordt door de eigenaar (zodat ze de hypotheek kunnen betalen) waardoor je de tuin en ruimte waar je je was kan doen deelt. Misschien is dit heel normaal in Oslo, maar wij zijn dat niet gewend.

Maar gelukkig hebben we een mooi appartement gevonden op de eerste etage met een groot balkon (ook fijn voor de katten die meegaan). Uitzicht op een rivier. Als je even naar boven loopt ben je bij de tram maar op je balkon komt het CenterParcs gevoel naar je toe (zonder schreeuwende kinderen). Minder dan twee kilometer lopen langs de rivier en ik ben bij mijn werk. Monique moet iets verder naar de universiteit (ongeveer 3km), maar goed het verschil moet er zijn

Buiten het zoeken naar woonruimte zijn we ook deze week naar het Service Center for Foreign Workers geweest. Ik voor het aanvragen van een tijdelijk ID nummer en een belastingkaart. Monique om haar nummer en belastingkaart op te halen (op de belastingkaart staat hoeveel belasting je moet betalen). Na twee uur wachten ging Monique weg met haar ID nummer en belastingkaart, ik ging weg met niets (nou het nummertje wat ik moest trekken mocht ik meenemen). Mij werd het advies gegeven om op het moment dat we hier gaan wonen alles in een keer te regelen zodat ik direct een vast ID nummer krijg. Voordeel van een vast ID nummer is dat je daarmee ook bijvoorbeeld een telefoon abonnement kan afsluiten, iets wat met een tijdelijk (D-nummer) niet gaat. Voor Monique zal alles omgezet worden als ze hier woont.

Dat ik nog geen ID nummer heb is geen probleem. Met het nummer van Monique hebben we een bankrekeningnummer geopend en kon het huurcontract worden getekend. Voor het tekenen van het contract hadden we nog wel een verhuurdersverklaring nodig vanuit Nederland (maar die had Rochdale binnen 20 minuten op de mail gezet) en kopie van paspoorten met een stempel waarop staat aangegeven dat het goedgekeurde kopieen zijn. Zo’n stempel halen is ook nog een verhaal op zich. Een kopie plus stempel kun je laten maken bij een copy shop. De eerste shop was dicht vanwege vakantie. De tweede (ergens op de 5de etage) had niet de juiste stempel. Bij winkel drie was het raak. Even paspoort op kopierapparaat, stempeltje en handtekening en 1 minuut werk en 50 NOK verder zonder dat gecontroleerd was of het wel een echt paspoort was

De komende dagen kunnen we wat relaxen. Dat is ook wel nodig. Soms vragen we ons wel af waar we mee bezig zijn. Maar als je er van een afstand naar kijkt gaat het allemaal nog voorspoedig. Het zal de komende tijd nog wel pittig worden maar als we eenmaal hier onze draai vinden is het wel een ervaring die niemand ons afpakt. Nederland – Noorwegen (Oslo) is niet zo ver dus we kunnen altijd weer terug gaan.

Maar dat is nu niet aan de orde. We gaan nu eerst uit eten en (in beperkte mate) wat drinken om te vieren dat we een huis hebben. Zondag vliegen we weer terug naar Nederland. En daarna zien we wel weer verder…

[embpicasa id=”5764266048137754705″]